Zo is het, beter goede ouders en een gewenst kind.

 

Kan er over meepraten, ik was een ongelukje, en geloof me, daar heb ik nog steeds last van. Mijn broer is echt gewenst. Ook heel fijn wanneer ouders dat tegen het "ongelukje" zo zegt.

 

Dus Jimmm, ben je gewenst?? Dat voel je gauw genoeg hoor.

@Elisabeth; Dat is inderdaad zo'n opmerking waar je als kind op zit te wachten... jij?! Nee, maar je broer wel.... tsss.....

 

Gelukkig ben je goed opgedroogd *grijns* ik mag je wel ;-)

Thank's het is wederzijds,

*knijpoogt*

Dat gevoel van ongewenst zijn ken ik wel in ieder geval door de helft van het ouderlijk paar.

Mijn vader heeft ooit om 03.15 uur dus midden in de nacht de mededeling gedaan dat hij geen tweede kind wilde hebben en je raad het al dat was ik.....Na de mededeling mocht er ook niet meer over gesproken worden.

 

Met de band tussen mij en mijn vader is het ook nooit meer goed gekomen en dat zie ik ook niet meer gebeuren.

Hallo!

jullie zijn vroeger toch ook kind geweest.

en trouwens jullie hebben t verkeerde beeld over kinderen.

Sommige kinderen zijn helemaal niet zo die zijn gewoon lief enzo.

En trouwens ik heb nog nooit van me leven in de auto gekotst of wat dan ook.

Dus niet zo praten wat voor kinderen ware jullie wel

dikke nurds zeker

Whahaaha die liinsz, jij bent grappig. Goed van jou dat je nooit in de auto heb gekotst. Ik ook niet, whahahaa.

 

Verder was ik geen nurd hoor. Ik was ook ondeugend, alleen bij mij werd dat eruit geramt. Ook niet fijn.

 

 

 

 

Ik ben ook vrijwillig kinderloos maar schaar me absoluut niet achter het:'hetANTI KIND boek'. Ik ben gewoon niet als moeder in de wieg gelegd. Zag ook meer de lasten, dan het plezier. Maar dat is iets van mij, dat ligt niet aan een kind.

 

Om op deze manier het item 'Vrijwillig Kinderloos' uit de taboesfeer te halen, vind ik eigenlijk meelijwekkend. Dat jarenlange frustratie van 'het telkens moeten uitleggen' een verwijt wordt naar kinderen toe. Wie of watis nu 'infantiel'?

 

Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik het 'uit moet leggen' en heb daar absoluut geen problemen mee en heb ook geen last van schuldgevoelens oid. Ik denk maar zo: 'Als een ander dat niet begrijpt of niet accepteert, dan is dat diegeen zijn/haar probleem' en ga ikgewoon verder met mijn 'huis, tuin en keuken'leventje.

 

In ieder geval zou ik mijn 'Vrijwillig Kinderloos-zijn' nooit en ter nimmer zo publiceren.

@Liinsz; *Gniffel* Je vat het wel persoonlijk op zeg. Vraag jezelf eens af.... als je ouders je niet gewild zouden hebben, zou je leven dan net zo leuk zijn als nu?

 

Ga voor de grap eens de discussie door tegen je pa of ma met heilige overtuiging te zeggen dat je later geen kinderen wilt en luister dan eens wat ze allemaal vinden... en stel je dan eens voor dat je ca.25 bent en heeeeel zeker weet dat kinderen opvoeden niet jou ding is en je iedere dag maar je keuze moet verdedigen... eigenlijk gaat is dit boekje een protest....

@Iekje; Ik geloof niet dat ze met dit boekje de schuld bij de kinderen leggen maar wel heel visueel en beeldend uitleggen dat ze geen kinderen willen.

Die redenen zijn natuurlijk voor ieder weer anders, ik vind het wel heel grappig geschreven en herken wel een aantal dingen.

@'Den haagh', dank je wel

 

Iedereen moet weten hoe hij/zijn gedachte uit maarzet als schrijvers gewoon geen 'onzin' dingen neer. Zoals dat 'ouders gevangen zitten in de micorcosmos van hun gezin' of dat het'laatste taboe in Nederland' doorbroken zou moeten worden. En spreek alsjeblieft voor jezelf en niet voor alle vrijwillige kinderlozen.

 

Zou ik het 'vrijwillig kinderloos-zijn' aan de kaak willen stellen of 'uit de taboesfeer' willen halen, dan zou ik toch zeker eerst onderzoek doen naar bevindingenvan andere 'vrijwillig kinderlozen'. Onderzoek doen naar hoe gedacht wordt over 'vrijwillige kinderloosheid'. In ieder geval zou ik een boek schrijven wat bijdraagt tot inzicht en begrip en niet uit frustratie en/of ergernis.

 

Het boek moet je als 'een lach' bekijken, ...nou inderdaad 'Ik lach me te barsten'.Wat een 'microcosmos' inzicht m.a.w. een gigantische tunnelvisie. Waar de ouders vanworden beticht, maken de schrijvers zichschuldig aan. Het 'vrijwillig kinderloos-zijn' moet voor hun wel zo levensbepalend zijn, dat ze erzelfs zo'n boek over moeten schrijven. Best wel zielig dan eigenlijk.

 

Waarom ik hier zo fanatiek op reageer...om verschillende redenen.

a. Ik heb van heel nabij meegemaakt dat een echtpaar geen kinderen kon krijgen, pas na een lange medische weg.

b. Ikvan heel nabij heb meegemaakt dat een echtpaar kinderenals konijnen kreeg en die daar absoluut niet voor konden zorgen.

c. Omdat ik zelf welbesloten 'vrijwillig kinderloos' ben endit boek mij belachelijk maakt!!

Dit, omdat iknudankzij deze schrijversword geprofileerd als een 'kinderhater'. Want wat hiernu meebereikt is is, dat 'vrijwillig kinderlozen - kinderhaters' zijn. Wat absoluut niet het geval is maar waar ik voortaan wel zo zal worden op aangekeken.

 

Dus bedankt Camiel & Hanna, niet alleen voor het moeilijker maken om uit te leggen wat voor mij 'vrijwillig kinderloos-zijn' inhoud maar dat ook de indruk is gewekt dat ikeenkinderhater zouden zijn. Toppie!!

@Iekje; Ik vindt je visie wat grim eigenlijk, ik zie niet in iedere persoon die geen kinderen wil een kinderhater, absoluut niet!

Ik heb zelf een zoon en heb daar absoluut helemaal geen spijt, de redenen waarom ik geen kinderen meer wil zijn heel anders als de redenen van mijn vriendin of waarschijnlijk die van jou.

 

Maar de enorme onzin die ik over me heen kreeg toen ik mijn ouders vertelde dat er na minihaagh van mij geen kleinkinderen meer zouden volgen was verbazend.

 

Ook ik ken trouwensechtparen die pas na veel pijn en moeite en in vitro etc. pas een kind kregen en ik ken ook paren die er nooit aan hadden moeten beginnen. Daarnaast werk ik midden tussen de kinderen (als systeembeheerder voor 26 scholen). De redenen waarom mensen geen of juist wel kinderen bewust zouden moeten kiezen etc.... zie ik bijna dagelijks.

 

De opmerking microcosmos kan ik wel plaatsen maar al te vaak maak ik ze mee, de ouders die over niets anders dan hun kind kunnen praten, als of er verder niets interresants meer in hun leven gebeurt...

 

Dat deze twee schrijvers zwartgallige humor gebruiken en HUN persoonlijke redenen op papier zetten wil niet zeggen dat ieder, bewust kinderloze er ook zo over denkt.

 

Maar ik geef toe, in deze maatschappij van doemdenken, etiketjes plakken en de verheerlijking van de hokjesgeest heb je zo een stempeltje te pakken.

@dehhaagh, wellicht zie jij dat niet zo maar als ik bij Google dit boek intik, dan zie ik duidelijk termen als: 'boek voor kinderhaters'.

 

Inmiddels heb ik ook vele sites bezocht waar dit boek besproken wordt of op gereageerd en dat is niet mis. Ik kan nu niet bepaald spreken van een positieve ontwikkeling.

 

Je hebt absoluut gelijk dat ouders niet op kunnen houden om over hun kroost te praten maar aan wie ligt dat? Ik ben een fanclub voor iemand aan hetoprichten en ben er zo vol van dat mijn mond ervan overstroomd dat ik het praktisch over niets anders kan hebben.

Ik neem het ze niet kwalijk in ieder geval, omdat ik weet dat dat hun 'trots' is. Dat iemand daar niet mee om kan gaan, vind ik een gebrek van degeen die dat zegt. Het is immers makkelijker om je eigen gebrek te wijten aan desbetreffende persoon. Zou het niet het kroost zijn, dan is het wel iets ander wat niet goed zou vallen bij die persoon. Het is gewoon je eigen onkundedat jeniet met die situatie omkunt gaan. Wat weer leidt tot frustratie ..en de bal rolt weer.

Daarbij kun je best zeggen dat je het heel leuk vind dat zij kinderen hebben maar dat je ook aandacht wilt. Zo simpel is dat!!

 

Ik heb het boek nog niet gelezen, ben alleen nog maar afgegaan op de informatie die ik van het nieuws heb en via internet maar deze info over dit boek heeft mij dusdanig geraakt dat ik hier een soort van tegenreactie op geef. Waarin kinderen er wel mogen zijn maar dat dat niet voor iedereen is weggelegd.

 

In ieder geval zal het een positievere uitstraling en benadering hebben dan dit vod.

@Iekje; Ik vind het jammer dat het boekje met zoveel storm afgekraakt wordt, van wat ik ervan gelezen heb, moet je één en ander echt met een korrel zout nemen.

 

Zodra ik in de gelegenheid ben zal ik het eens van kaft tot kaft lezen en een oordeel geven dat niet gebasseerd is op een vluchtig bladeren.

 

Ik ben ondertussen wel benieuwd naar je tegenreactie.

heeft te maken met de insteek hoe je dat boek bekijkt. meesten hebben al een waterval aan woorden beschikbaar puur vanwege de titel van het boek, die paar momenten dat het boek door de auteurs zelf wordt uitgelegd, betrekken het op zichzelf.

 

Dit boek is vanuit hun visie geschreven. Het zijn 2 simple burgers die gewoon niet van kinderen houden. Ze hebben in zekere zin gelijk, gezien de cliche's die worden opgenoemd maar niet uitgesproken mogen worden in de maatschappij bij een bakkie leut.

 

Zij hoeven zich niet te verdedigen tegen alle ouders die dolblij zijn op hun kroost. Er zijn er genoeg die niet echt happig zijn op hun kind zoals het zou moeten. Kijk maar naar de vele kindermoorden die in de media zijn opgedoken.

 

Neem een snufje zout, ga eens proberen onbevangen ergens aan te beginnen en geef het de waarde. De manier waarop ze schrijven, zit er een kern van waarheid in ( niemand heeft de wijsheid in pacht, ook jij niet), hoe schrijven ze? moet je er om glimlachen.

 

Betrek het eens een keer niet op jezelf.

 

Ik heb het boek nog niet gelezen maar dat komt vanzelf wel als ik binnenkort weer eens ga vliegen ofzo.

 

Ik heb er nu al zin an

 

 

iekje en ik delen  in grote lijnen dezelfde boodschap

 

 

wat een stress zo'n boekie al niet kan veroorzaken

 

zucht

 

 

*Grijns* Ik vind dit soort discussies juist heerlijk.

Deze auteurs hebben geen kinderen, hoe het echt is weten ze dus niet.

 

Het is pas echt een taboe als je anti-kind bent, terwijl je ze hebt!

 

Praten over dat je spijt hebt dat je kids gekregen hebt is not-done.

 

 

Een anti-kindboek door auteurs met kids dat zou pas schokkend zijn.

@Schrijfeenboek; Even op mijzelf reflecterend, ik heb willens en wetens gekozen voor een kind en er zeker geen spijt van. De omstandigheden waarom ik niet nog een kind wil hebben dan ook niets met hem te maken.

 

Spijt hebben van je kind als het er eenmaal al is lijkt me vreselijk, ook voor het kind maar er kunnen zoveel oorzaken voor zijn dat je daar wel 100 boeken over kans schrijven, vrees ik.

ik ben 11 jaarik vindt het een stom boek en wij gaan nu het anti volwassennen boek schrijven

Zo Seiske, je hebt gelijk hoor.

 

O ja, stukje Nederlands van een volwassene.

 

Ik is enkelvoud, dus alleen maar de stam van het werkwoord hé. Dus ik vind

Zo zijn volwassenen, zo saai en altijd weten ze het beter. Grapje Seiske.

 

 

@Seiske; dat anti-volwassenboek zou ik graag lezen Seiske, het is alleen voor jullie dan weer zo jammer dat er zonder volwassenen weer geen kinderen zijn.

 

Zoals Guus Kuijer al eens schreef... "volwassenen daar kan je beter soep van koken".

Haagh, ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe Seiske en consorten tegen volwassenen aankijken.

 

En soep van koken, ik denk niet dat het een smakelijk hapje wordt, whahaha.

 

 

*Grijns* Beetje taai als ze dat ouwe vleesch van onsch gebruicken ;-)

Aan de andere kant, ouwe kippen zijn hele goede soepkippen. Daar krijg je weer goede kippensoep van, hihihi.

 

En zo dwalen we weer af........

Hmmzzz.... bouillon van Deh Haagh.... nah... nee., laat maar.... (iets met tenenkaas enzaeu).

Gatsie, haagh, , tenenkaas enzo.........nog meer kaas, nee toch hoop ik

En dan nog... kaas en bouillon... nee, laat maar....

Camiel de Vries is zo dom!  "Er zijn al voldoende volwassene..." zei hij bij 1vandaag. Jongejongejonge

@Pieter; *grinnik* Camiel de Vries, en dan hoopt hij iemand te zijn ook nog ;-)

Het Antikind boek is eenverademing! Hylarisch en oprecht. Iedere ouder zou het moeten lezen en daardoor in een spiegel kunnen zien wat zij bij bewust kinderlozen aanrichten. Zelf ben ik hierdoor uit de kast gekomen. Na het lezen van het boek werd ik mij bewust dat privégesprekken, op mijn werk bijvoorbeeld, altijd over de kinderen gaan. Of er niets anders op deze wereld is.Echt ik ben geen kinderhater, maar heb ook niets met kinderen. Vroeger vond ik het eenverzoeking om met moeders op kraambezoek te gaan en naar zo´n lelijk schreeuwend mormel te kijken. Nee, laat aan mij die beker maar voorbij gaan.

Oh ja voor alle ouders: ik heb een sprankelend, bruisend en heerlijk bestaan zonder kinderen en wil dat zo houden. Dat zal ook wel, want ik ben nu 52 jaar.

Eindelijk laat ik oudersweten dat men met kinderen niet bij aan moet komen. Ik heb er niets mee! Dank je Camiel en Hanna.

@Ben; Ik denk ook dat veel mensen het boek veel te serieus hebben genomen en ook persoonlijk hebben opgevat.